W dniu wczorajszym najbardziej popularna wyspa Indonezji, wyspa Bogów, czyli po prostu Bali, pogrążyła się w tradycyjnej, corocznej ciszy. Dzień ten, Hari Raya Nyepi, zwany także Balijskim Nowym Rokiem, jest też zarazem bezdyskusyjnie najważniejszym dniem w kalendarzu każdego pobożnego Balijczyka.
Nyepi istotny jest zresztą nie tylko dla tubylców, ale i turystów, gdyż życie na wyspie zamiera absolutnie dla wszystkich, bez względu na pochodzenie, kolor skóry czy wyznawaną religię.
Każdy kolejny Nyepi rozpoczyna nowy rok hinduskiej ery Caka (Saka), która rozpoczęła się w 78 roku naszej ery. W roku bieżącym niewielkie Bali świętuje zatem, niezbyt fortunnie kojarzący się Polakom, nowy rok Saka 1939-ty.
Na misterium noworoczne składają się obok dnia ciszy inne okolicznościowe święta oraz ceremonie. Jako pierwsze celebruje się święto Melasti wypadające 3 dni przed Nyepi. Melasti służy duchowej i fizycznej puryfikacji (oczyszczeniu). Procesje ubranych na biało tubylców wylegają na plaże, brzegi jezior oraz rzek, by poddać się rytualnemu oczyszczeniu. Ceremonie należą do niezwykle malowniczych i fotogenicznych, co jest niezmiernie ważnie dla spragnionych takich klimatów turystów. Drugim misterium poprzedzającym Nyepi jest spektakularne Tawur Agung, słynne z procesji demonicznych lalek Ogoh Ogoh, celebrowane na dzień przed nowym rokiem.
Potem jest już tylko cisza i trwający 24 godziny Nyepi (od wschodu do wschodu słońca), wygaszające wyspę ze wszelkich oznak życia codziennego. Nyepi wymaga od Balijczyka wyciszenia i abstynencji w czterech sferach : Amati Geni- od światła, Amati Lelungan- od podróży poza własny dom, Amati Karya- od pracy i Amati Lelanguan- od wszelkich przyjemności. Przestrzegania rygoru ciszy pilnuje specjalna, ubrana na czarno, 24-ro godzinna jednostka quasi policyjna, zwana Pecalang.
Obchody noworoczne zamyka zaś dzień Ngembak Geni, przeznaczony na wizyty u rodziny, bliskich i znajomych.
Piotr Śmieszek
by 