Najważniejszym celem polityki promocyjnej archipelagu powinien być nacisk na zmianę wizerunku medialnego Indonezji w świecie. Należy lepiej i „mocniej” pokazać Indonezję potencjalnym odwiedzającym i wszystkim innym zainteresowanym archipelagiem.Indonezja nie wykorzystuje swoich walorów do promocji na arenie międzynarodowej. Zdaniem minister powinno się zrobić wszystko aby Indonezja nie kojarzyła się w świecie wyłącznie z tsunami, terroryzmem oraz ewentualnie rajską wyspą Bali.
Zdaniem pani minister zmianę wizerunku można osiągnąć poprzez zdecydowany program „emisji” pozytywnych informacji medialnych i materiałów promocyjnych.
Liczba odwiedzających Indonezje turystów przekroczy co prawda w roku 2014 magiczna barierę 10 milionów. Jest to jednak zdecydowanie za mało porównując Indonezje z sąsiadami zza miedzy : Malezja (20 milionów) , Singapurem czy Tajlandią.
Według minister Mari w Indonezji jest ponad 80 miejsc poza wyspą Bali, stanowiących potencjalne „pierwszoligowe” atrakcje turystyczne. Wśród nich wyliczono Jezioro Toba z północy Sumatry, Bunaken czyli raj dla płetwonurków w północnej części wyspy Sulawesi niedaleko Manado, Park Narodowy Komodo, zabytkowe świątynie historyczne Jawy i papuaskie dzikie ostępy.
Minister odniosła się również sloganu promocyjnego „Wonderful Indonesia”, który jej zdaniem nie funkcjonuje zgodnie z pokładanymi w nim nadziejami.
Jednym z elementów nowej polityki promocyjnej Indonezji jest podział na kategorie jaki stosować będzie Ministerstwo Turystyki w „procesie promocyjnym”.
Atrakcje Indonezji podzielone zostały na siedem grup. Są to po kolei :
Turystyka sportowa – golf, surfing, nurkowanie
Eco turystyka
Turystyka morska turystycznymi statkami pasażerskimi
Turystyka lecznicza i Spa
Turystyka kulturalna i historyczna
Turystyka kulinarna plus zakupy
Turytyka Incentives, targi i konferencje
by 